χηνόπους

-όποδος, ο, ΝΑ, και τ. θηλ. χηνόπους, ἡ, Α

νεοελλ.

γένος προσωβράγχιων γαστερόποδων μαλακίων

αρχ.

1. (κωμική λ. για γυναίκα) αυτή που έχει πόδια χήνας, που περπατάει σαν χήνα

2. (το αρσ.) ονομασία φυτού.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χήν, χηνός + -πους (< πούς, ποδός), πρβλ. τραγό-πους. Η λ., ως όρος τής νεοελλ., είναι αντιδάνεια, πρβλ. νεολατ. chenopus].